Yeryüzünde çoketnili ve çokkültürlü nüfus barındırmayan ülke, mumla aransa ancak bulunacak kadar azdır. Dünyanın neredeyse bütün ülkeleri gibi Gürcistan da çoketnili ve çokkültürlü bir nüfusa sahip. Üstelik tarihi boyunca da bu böyleydi. Bu çeşitliliği nasıl gördüğünüze bağlı olarak bunu bir ülke için zenginlik sayabilir veya ülkeniz için bir tehdit olarak algılayıp monoetnili bir toplum yaratma yoluna gidebilirsiniz. Gürcistan, ister tarihsel nedenlerden dolayı isterse monoetnik bir toplum yaratacak eğilime, iradeye sahip olmadığından dolayı diyelim, bu çoketnili ve çokkültürlü yapısını korumuştur. Gürcistan, Sovyet döneminden başlayarak bu çeşitliliğin bir sonucu olarak, üç özerk yapıya sahip bir ülkedir. Bu özerk bölgeler Abhazya, Güney Osetya ve Acara’dır.
Çağdaş Batı uygarlıkları, tek ülke sınırları içinde kalan birden fazla etnosun aynı devlet çatısı altında yaşaması için değişik çözümler üretmiştir. Bu çözümler, federasyondan tutun da siyasal ve kültürel özerkliğe sahip birimler kurmaya kadar uzanan geniş bir yelpazeye yayılır. Özellikle Orta ve Batı Avrupa’da bu örneğe uygun pek çok model devlet bulunmaktadır. Daha doğrusu, bu türden bir çeşitlilik ve farklı siyasi ve kültürel birimleri bulunmayan devlet neredeyse yok gibidir. Bu sadece Batı’ya özgü bir model de değildir. Batı tipi demokrasilerden hayli uzak Doğu ülkelerinde de bu türden çeşitlilik vardır. En çarpıcı örnek de Rusya Federasyonu’dur. Rusya, etnik kökene dayalı çok sayıda küçük cumhuriyeti içinde barındıran bir devlettir. Bu çok sayıda cumhuriyetin siyasal ve kültürel haklarının nasıl düzenlendiği ayrı bir konudur. Batı Avrupa ülkeleri daha özgürlükçü bir anlayışla bir düzenlemeye sahipken, Rusya despot bir yapıya sahiptir ve içinde barındırdığı cumhuriyetler aslında birer eyaletten öte bir şey değildir.
Rusya yönetimi, kendi içindeki siyasi yapılara, cumhuriyet olarak anılan siyasi birimlere eyalet olmanın ötesinde bir hak tanımazken, neden Güney Kafkasya’da, özellikle Gürcistan’ın özerk bölgeleri Abhazya ve Güney Osetya’nın bağımsızlığının bekçiliğine soyunmuştur. Moskova’nın sorunu gerçekten küçük halkların siyasal haklarını korumak mıdır? Öyle olsaydı, başta Çeçenya olmak üzere bütün Kuzey Kafkasya ve Tataristan’dan başlayarak Sibirya topraklarındaki cumhuriyetlerin bugün bağımsız olması gerekmez miydi? Öte yandan, her küçük ulusun veya halkın, uluslararası konjonktürden tutun da coğrafi konumuma değin pek çok nedenden dolayı bağımsız devlet olma koşulları da bulunmamaktadır. Biraz bundan dolayı da olsa gerek, küçük halklara bir ülke içinde siyasal özerlik ve kültürel özerklik tanınmaktadır. Gürcistan da kendi içindeki bu üç bölgeye siyasal ve kültürel özerklik tanıyan bir ülkedir. Yani bu açıdan Rusya’nın “Kafkas halklarının garantörü ülke” iddiasıyla ortaya çıkması ve Gürcistan’ı müdahale etme gerekçesi bulunmamaktadır. Öyleyse mesele nedir? Analitik akıl ve zekâ eksikliği taşımayan analizcilerin görmesi gereken şey bunun ötesinde kalan noktadır. Tarihsel arkaplanından başlayarak asıl meselenin ne olduğuna bakalım.
Rusya, özelikle 18. yüzyıldan itibaren yükselen bir güç haline geldi ve bulunduğu coğrafyada asıl olarak Osmanlı Devleti’ni ve İran’ı gerileterek bir imparatorluğa dönüştü. Batısını Osmanlı Devleti’nin ve doğusunu İran’ın uzun yıllar kontrol ettiği Gürcistan’ı da bu süreç içinde topraklarına kattı. Çarlık Rusya’sı 20. yüzyılın başında, çöküş dönemini başlarında ideolojik kılıf değiştirerek yeni bir imparatorluk haline geldi ve Sovyetler Birliği adını aldı. Kuruluş yıllarındaki boşluktan yararlanarak Gürcistan bir ara bağımsızlık elde ettiyse de 1921 yılında Moskova bugünkü saldırılarını andıran bir savaşla Gürcü topraklarını yeniden sınırlarına kattı. Bu yeni ideolojik devlet, Rusya’nın siyasal gücünü uluslararası planda artırdı ve Avrupa’nın yarısını kontrol etmeye başladığı İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra iki süper güçten birine dönüştü. Ne var ki uluslararası alanda bu süper güç, ABD gibi süper ekonomik güç haline gelemedi ve Batı’nın da katkılarıyla 1991 tarihinde Sovyetler Birliği tarihe karıştı. Rusya, Sovyet imparatorluğunun çözülmesi sürecinde Doğu Avrupa’daki kontrolü tamamen yitirdi. Bu ülkelerin neredeyse tamamı bugün AB üyesi haline gelmiştir. Rusya, zayıf düşmesine karşın eski Sovyet coğrafyasından vazgeçmedi ve Bağımsız Devletler Topluğu adıyla bu coğrafyayı şemsiyesi altında tutmaya girişti. Moskova’nın en büyük korkusu, İkinci Dünya Savaşı’nda Sovyet topraklarına kattığı Baltık ülkeleri gibi diğer eski Sovyet cumhuriyetlerinin elinin altından kayıp gitmesiydi. Bunu engellemek için bütün eski Sovyet coğrafyasında etnik çatışmalar, iç savaşlar çıkardı ve bu ülkelerin siyasal istikrara ve dolayısıyla ekonomik istikrara kavuşup başına buyruk hale gelmelerini engelledi. Gürcistan da bu sürecin kurbanlarından biri oldu. Hem etnik çatışmalara hem de iç savaşa sahne oldu. Yaşanan savaşların ardından Abhazya ve Güney Osetya’nın sözümona bağımsızlık ilan etmeleri ve Rusya’nın “Barış Gücü” maskesi altında bu iki bölgeye askeri olarak yerleşmesi bu sürecin bir sonucu olarak gerçekleşti. Bu yerleşme aslında üstü örtük bir işgaldi ve bu iki bölgenin kontrolünü Tiflis yönetiminin tamamen elinden alıp Moskova’ya veriyordu. Bu tarihlerde, Gürcistan ile ilişki kurmuş ne NATO, ne AB, ne de ABD vardı. Gürcistan için sürgit siyasal istikrarsızlık olan bu durum ülkenin ekonomik olarak gelişmesini de engelledi.
Gürcistan buna rağmen Türkiye ve Batı ile yakın ilişkiler kurarak bu girdaptan çıkmanın yollarını aramaya başladı. Hazar Havzasındaki doğal kaynakların Türkiye ve Batı’ya ulaştığı bir enerji koridoru olma yolunda epeyce de ilerledi. BTC petrol boru hattı, Şahdeniz doğal gaz boru hattı, Karadeniz kıyısı limanlarının Hazar Denizi havzasındaki enerji kaynaklarının taşınmasına açılması Gürcistan’ın ekonomik gelişmesine ışık tutmaya başladı.
Rusya’nın savaşı asıl olarak, Hazar Denizi havzasının doğal kaynaklarını kimin kontrol edeceği noktasından hareketle ABD, AB ve NATO ülkeleriyledir. Kafkasya ve Orta Asya’daki doğal zenginliklere sahip ülkeleri büyük ölçüde kontrol eden Rusya, bu kaynakların Batı’ya ulaşmasına koridor oluşturan ve Batı’nın desteğiyle 2004 yılından itibaren Sakaaşvili tarafından yönetilen Gürcistan üzerindeki kontrolü tamamen yitirdi. Enerji kaynaklarının Batı’ya açılan koridoru olan Gürcistan’ın istikrarını önemseyen ABD ve AB’nin Abhazya ve Güney Osetya sorunlarını masa başında çözme yolunda bastırmasının ardından Rusya, elindeki son iki kozu yitirmek istemedi ve Gürcistan’ın yeniden savaşın içine çekti. Sınırları tanınmış her ülke gibi topraklarını denetim altına almak isteyen Gürcistan, sorunlu iki bölgeye, ABD ve AB’nin de desteğiyle hem en geniş siyasal özerklik hem de bölgelere ekonomik ayrıcalıklar önerdi. Gürcistan’ın bu iki bölgeyle sorunun çözmesi demek NATO’nun, AB’nin ve ABD’nin söz konusu enerji kaynaklarına daha da yaklaşması anlamına geliyordu. Bu aşamada Rusya için tek çıkar yol kalmıştı; oda yeni bir savaştı.
Birkaç gün önce, Rusların silahlandırdığı Güney Osetya’daki ayrılıkçı güçler Gürcü köylerini ve bölgedeki “Barış Gücü”nün bir parçası olan Gürcü birliklerini bombalamaya başladılar. Rus “Barış Gücü”nün komutanı ayrılıkçı güçleri kontrol edemediğine ilişkin bir belgeyi imzalayıp Gürcistan hükümetine verdi. Gürcistan ordusu bölgeyi, yıllardır yasadışı uygulamalarıyla halkı bezdirmiş olan ayrılıkçı güçlerden temizlemek üzere operasyona girişti ve birkaç saat içinde de bunu başardı. Bu operasyonun tamamlanmasına kadar adeta sessiz kalan Moskova yönetimi, ardından önce sert açıklamalar yaptı, sonra da Güney Osetya olarak adlandırılan bölgenin dışındaki Gürcistan’ın bütün stratejik noktalarını bombaladı. Bunlar askeri üsler, ekonomik tesisler, sivil yerleşim yerleri ve limanlardı. Rus uçaklarının önceden planlanmış hedefleri vurduğu ve savaşın da önceden planlandığı açıkça görülmektedir.
Özetle söylersek, Gürcistan’da Abhazya ve Güney Osetya’nın, Azerbaycan’da Dağlık Karabağ’ın bağımsızlığı sorunu, Moskova’nın Güney Kafkasya’yı denetim altında tutmak için yarattığı yapay bir argümandır. Rusya’nın Gürcistan’a karşı yürüttüğü bu barbarca saldıralar, Rus oligarkların Hazar Havzasını elinde tutma mücadelesinin bir parçasıdır ve Gürcistan bu savaşın sadece sahnesi olmuştur. Rusya’nın bu barbarca saldırıları ve işgali aynı zamanda AB, ABD ve NATO’nun genişleme çabalarına karşı bir “ihtar” olarak görülmelidir. Eğer Gürcistan 1921 tarihindeki gibi bir kez daha Moskova’ya kurban edilmeyecekse, bu barbarca saldırıları ve işgali, bir daha yenilenmemek üzere durdurmak bütün uygar dünyanın görevidir.
TRT’nin Gürcü dilinde haber yayını yapan web sitesi geçtiğimiz günlerde yayına başladı. Toplam otuz dilde yayın yapan haber sitesinin Gürcü dilinde yayın yapan bölümünde Türkiye’den ve Dünya’dan ekonomi, spor, bilim ve sağlık, kültür ve sanat haberleri veriliyor. İlgilenenler için web sitesinin adresi; 
Gürcüstan'da "En İyi Gürcü'yü Seç" yarışması düzenleniyor. Yarışma için oluşturulan özel jüri 5000 Gürcü arasında 350 Gürcüyü yarışmaya layık gördü. 
